Agrest

Agrest – z rodzaju Ribes (Grossularia), rodzina agrestowatych (Glossulariaceae). Obejmuje ok. 50 gatunków krzewów - zwykle kolczastych. Występuje w południowej i środkowej Europie, na Kaukazie, w Ameryce Północnej i w północnej części Afryki. Uprawie agrestu sprzyja wilgotny i chłodny klimat górski. Najkorzystniejsze są gleby słoneczne i przewiewne.

Krzewy agrestu osiągają wysokość nawet do 3 m. Jego liście są pojedyncze, 3 - 5 klapowe nagie lub omszone. Kwiaty występują w 1 - 4 kwiatostanach, a ich kolor bywa zielony, biały lub czerwony. Owoce prezentują się w tych samych barwach, mają kształt kulisty lub jajowaty, są gładkie lub pokryte meszkiem.

Produkcja agrestu istniała już w XVI w., ale jej największy rozkwit przypada na wiek XVIII i XIX. Z końcem XIX stulecia rozprzestrzenił się grzyb, wywołujący mączniaka. Choroba ta sparaliżowała uprawę agrestu niemal w całej Europie.

Odmiany uprawne pochodzą głównie od agrestu zwyczajnego (Ribes grossularia). Jego owoce dojrzewają w okresie lipiec - sierpień. Przeznacza się je do konsumpcji w postaci świeżej lub do przetworów. Obecnie, produkcja skoncentrowana jest na uzyskiwaniu odmian wielkoowocowych, odpornych na mączniaka i pozbawionych kolców.

W Polsce uprawia się następujące odmiany:

• Biały Tryumf
• Czerwony Tryumf
• Lady Delamare
• Hinnonmaki Rot
• Invicta
• Rzeszowski Plenny
• Greenfinch

W latach 70. poprzedniego stulecia, w Niemczech, wyprodukowano porzeczkoagrest (krzyżówka czarnej porzeczki i agrestu). Krzew ten nie ma kolców, a jego owoce są dwa, trzy razy większe niż owoce porzeczki czarnej, do której zresztą są podobne.

W doborze wymienia się odmianę Josta. Jej krzewy są odporne na opadanie liści, mróz i rdzę. Zdecydowanie lepiej bronią się też przed zarażeniem wielkopąkowcem.

Europejski rynek agrestu jest stosunkowo mały, a jego produkcja koncentruje się w Polsce, Niemczech, na Węgrzech i w Wielkiej Brytanii.



Źródło: fresh-market.pl, za: Wielka Encyklopedia Powszechna PWN oraz G. Klimek, Sadownictwo, WSiP 2000 r.