Wielkopąkowiec porzeczkowy
Jest to roztocz występująca wszędzie tam, gdzie jego żywciel, czyli czarna porzeczka. Jest niebezpieczna, potrafi przyczynić się nawet do likwidacji plantacji, ponieważ zarażone krzewy gorzej owocują. Wielkopąkowiec żeruje w pąkach porzeczki, powodując ich nadmierne rozrastanie. Jesienią można zauważyć, że chore pąki są dużo większe od zdrowych i bardziej kuliste. Wiosną podczas kwitnienia roztocza migrują, zarażając kolejne krzewy. Opuszczone pąki usychają.
Istnieją dwa główne źródła zarazy wielkopąkowca. Pierwszym z nich jest materiał nasadzeniowy zasiedlony na nowych plantacjach. Drugim zaś są sąsiadujące z młodą plantacją pojedyncze krzewy lub uprawy opanowane przez szkodnika. Wielkopąkowiec pośrednio powoduje także wirusa rewersji porzeczki czarnej. Choroba ta sprawia, że krzewy nie owocują. Nie ma możliwości zwalczenia jej na roślinach. Aby ograniczyć rozprzestrzenianie się wielkopąkowca oraz rewersji należy zakładac plantacje ze zdrowych roślin, daleko od zasiedlonych upraw. Ważne też jest likwidowanie krzewów, które są zarażone. W tej chwili nie ma w Polsce żadnego zarejestrowanego środka do zwalczania wielkopąkowca porzeczkowego.
Dobrze jest więc szukanie odmian porzeczek, które są odporne na tego roztocza. Należą do nich m.in. odmiany: "Foxendown", "Farliegh", "Vakariai", "Ores", "Ben Gairn", "Tisel", "Kupoliniai", "Ruben", "Tines", "Ojebyn" i "Tiben".
Na podstawie artykułu dr hab. Barbary H. Łabanowskiej i dr hab. Stanisława Pluty.
Zobacz więcej: Porzeczki
Stowarzyszenie Plantatorów Porzeczki Czarnej
