Ściółkowanie gleby
Ten zabieg agrotechniczny ma wiele zalet. Jest korzystny zarówno dla uprawianych roślin, jak i gleby. Ogranicza parowanie wody z podłoża, chroni przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi, dostarcza substancji odżywczych, jeśli okrywa jest organiczna, oraz chroni rośliny przed patogenami i zachwaszczeniem.
Do ściółkowania stosuje się wiele materiałów. Organiczne to będą m.in.: słoma, kora, trociny, węgiel drzewny i brunatny, a także rośliny z rodziny bobowatych, które są bogate w związki azotowe. W tym ostatnim przypadku można zaniechać nawożenia pogłównego azotem.
Innym rodzajem materiałów są specjalistyczne ściółki zrobione z materiałów organicznych lub syntetycznych, np. czarna folia z polietylenu lub polichlorku winylu. Powoduje ona szybsze nagrzewanie gleby, przez co zmniejsza parowanie wody z niej i uniemożliwia kiełkowanie chwastów. Stosuje się także włókniny polipropylenowe, które przepuszczają wodę. Zaletą ściółek syntetycznych jest możliwość używania ich przez kilka sezonów.
Rodzaj ściółki powinien być dobrany do technologii uprawy a przed jej rozłożeniem trzeba odpowiednio przygotować glebę. Zabieg można już stosować wczesną wiosną, po całkowitym rozmarznięciu ziemi, którą należy uprzednio oczyścić z chwastów. Dobrze jest także spulchnić warstwę gleby i nawilżyć przed ściółkowaniem. Ściółka powinna być tak rozłożona, żeby nie dotykała roślin ani nie ograniczała dostępu światła. Z upływem czasu będzie się ona rozkładać, więc trzeba ją systematycznie uzupełniać. Po zebraniu plonów pozostałości po ściółce powinny zostać przyorane.
Ściółkowanie jest najlepszą alternatywą dla stosowania chemicznych środków ochrony roślin.
Na podstawie artykułu mgr Artura Kowalskiego.
Nowe środki chroniące uprawy sadownicze
