Pole pod „rzodkiewkę jesienną”
Rzodkiewka jest rośliną o specyficznych wymaganiach glebowych, od których zależy w dużym stopniu jakość zgrubień, co jest związane przede wszystkim z wilgotnością. Uprawa na glebach bardzo ciężkich niesie ryzyko wystąpienia nadmiernej wilgotności, jak również możliwość zniekształcenia zgrubień, gdy gleba jest zbyt zbita, niewystarczająco uprawiona lub za sucha.
W przypadku gleb lekkich w uprawie na zbiór jesienny, mogą wystąpić problemy z zapewnieniem wystarczającej wilgotności i dostępnością składników pokarmowych. Niedobór wilgoci w glebie lekkiej będzie czynnikiem ograniczającym dorastanie zgrubień, a duże wachania zawartości wody mogą powodować ich pękanie. Przez cały okres uprawy wymagana jest wilgotność utrzymująca się na stałym poziomie 65-75 proc. polowej pojemności wodnej.
Innym problemem na glebach lekkich jest ich osiadanie. Jeżeli gleba jest bardzo luźna i nie osiadła samoistnie po zebraniu przedplonu lub nie została odpowiednio zagęszczona przed siewem nasion, to osiadanie następuje w trakcie wzrostu rzodkiewki. Osiadająca gleba odsłania zgrubienia, których skórka na powietrzu przesycha i staje się chropowata.
Innym problemem na glebach lekkich jest nawożenie. Ze względu na budowę systemu korzeniowego (płytki zasięg i małą liczbę zorgałęzień) oraz bardzo krótki okres uprawy, roślinom należy zapewnić wystarczającą ilość łatwo dostępnych składników pokarmowych. Po intensywnych opadach na glebach lekkich może następować wypłukiwanie azotu w formie azotanowej poza zasięg systemu korzeniowego. Nawozy azotowe najlepiej stosować tuż przed siewem nasion lub dokarmiać rośliny po wschodach, wysiewając saletrę amonową w ilości 150-200 kg/ha lub nawóz wieloskładnikowy.
Bardzo dobre pod uprawę rzodkiewki są gleby średnie, strukturalne o uregulowanych stosunkach wodnych. Z powodzeniem można ją siać na glebach torfowych oraz hortisolach zawierających dużo próchnicy.
Rosja: warzywa ekologiczne mogą zdrożeć
Firma z woj. łózkiego kupi warzywa na przemysł
ANR - ziemia nadal drożeje
