Rabarbar

(Rheum rhaponticum, rodzina Polygonaceae)
Jego ojczyzną jest Azja Środkowa. Do Europy trafił w XVI wieku, ale dopiero od XVIII wieku znany jest jako warzywo. Częścią jadalna rabarbaru są długie i mięsiste ogonki liściowe. Ogonki mogą mieć barwę różową, czerwoną lub zieloną. Zawierają one kwasy organiczne (zwłaszcza kwas jabłkowy), które dają kwaskowaty smak, ponadto w ogonkach występują cukry, witamina C i kwas szczawiowy.

Kwas szczawiowy może odwapniać organizm i dlatego przy spożywaniu rabarbaru w dużych ilościach należy konsumować potrawy bogate w wapń. Jest wytrzymały na niskie temperatury, doskonale znosi zimę bez przykrycia. Nie znosi suszy i wymaga stosowania nawozów mineralnych, gdyż jest rośliną „żarłoczną”. Spożywa się go w okresie wiosennych i wczesnoletnim.

Źródło: Z. Dobrakowska-Kopecka, R.W. Doruchowski, M. Gapiński „Warzywnictwo”