Potrzeby pomidorów przed sezonem
Powodem tego zjawiska jest mała opłacalność upraw prowadzonych na niewielką skalę, gdzie nie stosuje się nowoczesnych technologii uprawy. Jednym z najczęstszych błędów producentów pomidorów jest wybór nieodpowiedniego stanowiska, np. piaszczyste gleby, te z zimnym podglebiem lub słabo ogrzewające się. Przy złej pogodzie skutkuje to powolnym wzrostem masy wegetatywnej warzyw. Najlepsze są gleby o uregulowanych stosunkach powietrzno-wodnych, szybko nagrzewające się. Gleby bardzo żyzne również się nie nadają, ponieważ powodują szybki rozwój wegetatywny a słaby - generatywny. Jesienią, rok przed uprawą, można zastosować nawożenie obornikiem.
Pomidory nie powinny być uprawiane po sobie częściej niż co 4-5 lat, ze względu na ryzyko porażenia chorobami odglebowymi. Nawożenie gleby pod uprawę należałoby stosować po uprzedniej analizie chemicznej. Ważnymi pierwiastkami dla pomidorów są azot, fosfor, magnez, potas i wapń. Oczywiście ich proporcje w glebie są także ważne. Zawartość pierwiastków w glebie, oprócz wapnia, można podnieść bardzo szybko. W przypadku dużego deficytu wapnia można wysiać ok. 1 t/ha kredy nawozowej nawozu wapniowego z magnezem. Nawozy potasowe powinny być wysiewane wiosną. Spokojnie też można stosować sól potasową. Zaś nawożenie azotem powinno zależeć od intensywności wzrostu odmiany i żyzności gleby.
Przyczyną niskich plonów pomidorów jest również słaba jakość rozsady. Spośród preparatów stymulujących wzrost roślin najlepsze rezultaty dają mieszanki preparatu aminokwasowego Terra-Sorb® Complex z preparatem potasowym Resistim. Na zwiększenie plonu ma wpływ: stosowanie stymulatorów wzrostu, nawożenie dolistne, stosowanie preparatów wspomagających przemieszczanie się wapnia i poprawiających wybarwienie się owoców oraz ochrona przed chorobami.
Na podstawie artykułu Piotra Borczyńskiego.
Zobacz więcej: Pomidory
Rosja: wysoki popyt na polskie pomidory
Ukraina: kolejny spadek cen owoców i warzyw
czytaj dalej