Załamanie ekonomiki szklarniowej zażegnane

Do załamania się ekonomiki produkcji szklarniowej, w przedsiębiorstwach państwowych (lata 80. i początek lat 90.) przyczyniły się następujące czynniki:

• zbyt duża powierzchnia szklarni (największe posiadały do 36 ha), utrudniająca sprawne
      zarządzanie
• nadmiar budynków towarzyszących szklarniom i ich zbyt duże oddalenie
• zaniechanie produkcji warzyw w okresie letnim
• zawyżone zatrudnienie (trzy, czterokrotnie większe niż w krajach stosujących nowoczesne 
      technologie), zła struktura zatrudnienia (ok. połowa zatrudnionych nie była bezpośrednio 
      związana z produkcją ogrodniczą), nieodpowiednia organizacja pracy (w ogromnej liczbie 
      przedsiębiorstw państwowych, dysponujących obiektami o powierzchni przekraczającej 6 ha, 
      pracownicy specjalizowali się tylko w określonych czynnościach. Monotonia i brak możliwości 
      rozwoju sprawiły, że motywacja zatrudnionych obniżyła się.) 
• zbyt wysokie koszty sprzedaży towaru i niskie ceny oferowane dostawcom wobec silniejszych  
      nabywców hurtowych
• wysoki import produktów szklarniowych (warzywa, kwiaty)
• niskie plony w produkcji szklarniowej (np. średni plon dla pomidorów wynosił 
      15kg/m2 przy realnym poziomie 30kg)

• spadek opłacalności produkcji szklarniowej spowodowany dużym wzrostem cen nośników
      energii i środków produkcji (nasion i środków ochrony).
  
  
  
  Źródło: fresh-market.pl