Nawożenie ziemniaków cz. 1
Uprawa ziemniaków cechuje się wysokimi wymaganiami w stosunku do składników mineralnych jakie muszą zostać dostarczone w czasie ich wegetacji. Aby uzyskać plony na poziomie 40 t/ha ziemniaki muszą pobrać z gleby około 200 kg N, 60 kg P2O5, 300 kg K2O, 45 kg CaO, 25 kg MgO oraz niewielkie ilości mikroskładników. Dążąc do uzyskania jeszcze wyższych plonów trzeba pamiętać, że potrzeby te będą jeszcze wyższe.
Głównym czynnikiem decydującym o wysokości plonów i jakości otrzymanych bulw jest prawidłowo zbilansowane nawożenie azotem. Pierwiastek ten powinien być dostarczany kompleksowo, zarówno w procesie nawożenia organicznego, jak i w uzupełniającym nawożeniu mineralnym.
Nawożenie organiczne
Punktem wyjścia w procesie prawidłowego i zbilansowanego nawożenia ziemniaków jest właściwy odczyn gleby, jej struktura i zapewnienie odpowiedniej zawartości próchnicy. Poprawę żyzności gleby pod uprawę ziemniaków uzyskuje się poprzez zastosowanie obornika lub polonów zielonych (łubin, gorczyca).
Prawidłowe zastosowanie nawożenia organicznego w dużym stopniu poprawia, w dalszym etapie, efektywność wykorzystania przez rośliny składników dostarczonych z nawozami mineralnymi.
Stopień wykorzystania, przez ziemniaki, składników dostarczanych poprzez nawożenie organiczne zależy od terminu i jakości przyorania, temperatury oraz wilgotności gleby a także zawartości w niej drobnoustrojów. W pierwszym roku azot wykorzystywany jest w około 50 proc., gdy obornik jest przyorany bezpośrednio po sprzęcie zbóż pod podorywkę, w około 25 – 30 proc., gdy jest przyorany pod orkę przedzimową, a w około 10 – 15 proc., gdy przyorany jest wiosną, przed sadzeniem ziemniaków. Zastosowanie polonów zamiast obornika jest równie efektywne, a zmniejsza koszty.
W części drugiej niniejszego opracowania omówione zostanie nawożenie mineralne ziemniaków.
Zobacz więcej: Ziemniaki
Jeszcze o eksporcie ziemniaków
Więcej ziemniaków w Europie
Zagrożenia w eksporcie ziemniaków
Nawozy o działaniu biostymulującym
